Żona towarzysza Winnickiego zabawia się ze swoim kochankiem na obrotowym łóżku. Na to wchodzi Winnicki.
|
Aaa... to mój mąż.
|
|
|
|
Winnicki wygrzebuje spod kołdry kochanka małżonki i wita się z nim.
| |
|
|
Dzień dobry panu, Winnicki jestem.
|
|
|
|
Konstanty Rosopowski.
|
|
|
|
Bardzo mi miło. Pan się nie ubiera, Wiesia zaraz wróci. (Zwraca się do małżonki.) Żaba!
|
|
|
|
Musisz mnie zrozumieć robaczku.
|
|
|
|
Żabciu oczywiście, że cię rozumiem.
|
|
|
|
Bo przecież to ty prawda przed dwoma tygodniami...
|
|
|
|
Oczywiście, że ja.
|
|
|
|
Ja byłam zupełnie załamana.
|
|
|
|
Zupełnie niepotrzebnie. Siadaj.
|
|
|
|
Przecież żadna kobieta na moim miejscu...
|
|
|
|
Żadna kobieta nigdy ci nigdy nie dorównywała i nigdy ci nie dorówna. Jesteś najlepsza. Właśnie dlatego przychodzę, żeby zabrać parę drobiazgów. No przecież nie chcesz żeby ludzie powiedzieli, że mnie puściłaś nago i boso z domu.
|
|
|
|
No... jak to wyprowadzasz się?
|
|
|
|
Mieszkanie twoje.
|
|
|
|
z nieco udawanym przejęciem - Robaczku...
|
|
|
|
Zabieram tylko rzeczy osobiste.
|
|
|
|
Robaczku...
|
|
|
|
Nie dziękuj. Wszystko ci się słusznie należy. Z mebli biorę tak: komplet stołowy...
|
|
|
|
Oho...
|
|
|
|
Biedermajera, oczywiście biurko z fotelem, Matejkę...
|
|
|
|
Mhmmmm....
|
|
|
|
Dwóch Malczewskich...
|
|
|
|
Nie... jednego Malczewskiego... jednego.
|
|
|
|
Jednego Malczewskiego to ja znam na Matejki osiem, Żaba!!! Dalej tak...
|
|
|