DIALOGI
Kończy się mecz. Wszyscy u Winnickiego radośni z wygranej Polaków. Dzwonek do drzwi. Otwiera Jola.
|
Szanowanie. Chciałem zawiadomić, że wygraliśmy sześć - dwa i że mamy już prąd. | |
|
wychodząc z innymi gośćmi - Dziękujemy bardzo. | |
|
|
Jak widzę, część mieszkańców opuściła próbę chóru. (Uśmiecha się do Winnickiego.) Figlarze co? Figlarze. Panie profesorze! A panu gratuluję. Zgarnął pan całą pulę panie, he, he. Wszystkie pieniądze mieszkańców profesorze. |  |
|
Dziękuję. Do widzenia. | |
|
|
do Winnickiego - Czy to jednak nie dziwne, że profesor znał z góry wynik całego meczu? | |
|
Ja się z panem zgadzam. Oczywiście, że jest to ukartowana robota określonych kół. Ja już dawno ostrzegałem przed tym dysydentem. | |
|
|
potakując - Desydent. | |