DIALOGI
Dzwonek do drzwi docenta Furmana.
|
Dobry. | |
|
Życzy pan sobie przesunąć rurkę w kuchni teraz, czy może kiedy indziej? | |
|
Jaką rurkę? | |
|
|
Pozwól pan. (Wchodzą do kuchni.) Widzi pan tę kuchenkę? | |
|
|
No. | |
|
|
Ona stoi daleko od ściany, a powinna stać w rogu, nie? | |
|
|
Powinna, oczywiście. | |
|
|
No właśnie, ale nie da się jej przesunąć, bo tu jest rura od ciepłej wody. No wie pan, gdyby on szła o tędy, no to wtedy tak. No ale za godzinę wszystko może być w porządku i będzie kosztowało złoty sześćdziesiąt. | |
|
|
A nie dałoby się za złotówki? | |
|
|
Można. Będzie to szeset. | |
|
|
Aha. No dobrze, a powiedzcie mi panowie, skąd wyście wiedzieli o tej rurze w moim mieszkaniu? | |
|
|
Ha, bo myśmy ten dom budowali. | |
|
|
No to nie mogliście od razu tej rurki dać tam przy ścianie? | |
|
|
A nie, nie, nie. Myśmy go budowali według planu. A na planie te rurki to szły właśnie o tak... tak... i tak. | |
|
|
O, albo patrz pan na tę ścianę. Zobacz pan, o... krzywa? Krzywa. |  |
|
|
Hmmm... krzywa. | |
|
|
No, ale tak było na planie. | |
|
|
Patrz pan tu, chodź no pan. Spójrz pan. | |
|
|
No... są drzwi od pokoju pięć centymetrów nad podłogą? | |
| Heniek turla kawałek rurki pod drzwiami. Ta po chwili wraca. | ||
|
|
Hmmm... o! Wróciła. | |
|
|
He, he. Panie podłoga zwichrowana. No a w łazience ten... kran za krótki? | |
|
|
Tak. | |
|
|
I woda nie leje się do wanny... | |
|
|
Ona leci za wannę. | |
|
|
No widzi pan, przecież my wszystko wiemy no. | |
|
|
Ale dzisiaj robimy tylko rurki. No to jak, robimy od razu? | |
|
|
No chyba tak. Aha panowie, chwileczkę. A może by tak od razu i tę rurę też coś...? | |
|
|
No a co pan sobie życzy? Wyżej, niżej? Może tak, co? |  |
|
|
Bo ja wiem, może...a ile to będzie kosztować? | |
|
|
No... ta rura to... to dubeltowo. | |
|
|
Tak? Nie to... to ja może tu zasłonkę powieszę. | |
|
|
No jak pan sobie życzy. | |