DIALOGI
Starzy koledzy Balcerka postanowili go odwiedzić, przywieźć przy okazji jego meble, a przy okazji...
|
Bardzo panią przepraszam, czy pani nie wie, gdzie tu mieszka Balcerek? | |
|
Nie wiem, ja nawet nie wiem gdzie jest sklep. | |
|
|
A taki malutki, chudy taki no, gdzieś tu mieszka? | |
|
|
Wie pan, tam mieszka taki jeden wysoki, ale to chyba nie ten. | |
|
|
Ha, ha, wysoki to nie, przepraszam. (Mówi do Leberki.) Nie wie nic. Może w tamtym bloku, jedźmy tam. (Zsiada z wozu i podbiega do stojącego obok Milicjanta.) He, he. Bardzo przepraszam, czy szanowny pan jest tu obywatelem dzielnicowym? | |
|
O co chodzi? | |
|
|
Yyy... z razu poznałem, że obywatel dzielnicowy jest panem dzielnicowym. | |
|
Szukamy naszego kolegi, Balcerek Józef, syn yyy... Stanisława. | |
|
|
Stanisława, gdzie on mieszka znaczy się? |  |
|
|
Co ten koń taki brudny? Trzeba umyć. Tu w ogóle nie wolno zatrzymywać się. Musicie jechać, nie tamować ruchu, rozumiemy się? No. | |
|
|
Wio stara, wio. No nie dobrze jasna cholera. | |
|
|
Nie dobrze, nie dobrze. | |
|
|
Dwa tygodnie Ziutek tu mieszka a nawet milicja go nie zna. | |
|
|
Pewnie się rozchorował ze zgryzoty, leży bidula jak plan pięcioletni. Nawet mu szklanki wódki nie ma kto podać. | |
|
|
Wio wiśta, wio! Stara wio! | |
| Do doktora Kołka po prośbie przychodzi Balcerek. | ||
|
Co jest? | |
|
No mam chorych w domu, no poważna sprawa. | |
|
|
Aha, dobrze, tylko narzędzia wezmę. | |
|
|
A nie, nie, nie trzeba. | |
|
|
To ja chyba lepiej wiem nie? | |
| Przychodzą do mieszkania Balcerka. Tam przy stole obstawionym flaszką i słoikiem ogórków siedzą koledzy, którzy w końcu jak widać dojechali do Ziutka. | ||
|
|
Gdzie są chorzy? | |
|
|
pokazując chorych przy stole - Nie tu, tu! Panie doktorze, o! Proszę, pan siada panie doktorze, o! Rodacy panie doktorze graty przywieźli o i sam pan widzi. (Nalewając wódki do szklanki dla doktora.) Proszę. | |
|
|
Ni, nie, nie. Nie mogę, nadkwasotę mam i nieżyt. Nie mogę. |  |
|
|
No to kolesie mnie odwiedzili no i wszyscy są chorzy no, pan doktor rozumie? Paraliż pracowniczy he, he. | |
|
|
Nie panie Balcerek. Naprawdę nie mogę. (Matraszak częstuje go ogórkiem.) Nie, dziękuję. Mam nadkwasotę. Pan nie wie co się u nas dzieje. Mamy zarządzenia, przepisy. NIK nie wychodzi z przychodni, bada ile my proszę pana aspiryn wydajemy, a absencja rośnie, statystyka coraz gorsza... nie mogę. | |
|
|
No to jak panie doktorze, co w ogóle zwolnień się nie będzie wydawać? | |
|
|
Będą dawali w kadrach albo w ZUS-ie, ale dopiero jak panu tramwaj nogę utnie albo paraliż pana trafi, inaczej nie. | |
| Do mieszkania wchodzi Kotek z Balcerkową, pomagając jej wnieść biurko. | ||
|
|
Och ty w życiu. | |
|
|
No dyscyplina musi być. A jak pan widzi naprawdę nie mogę panie Balcerek. | |
|
|
Kategorycznie, w ogóle nie będą dawali... no ale jak pan doktór nie może.... no to trudno no. | |
|
|
Nie mogę. | |
|
Doktor naprawdę nic nie może no... mowy nie ma żeby mógł. Więc pan się z niczym do doktora nie zwracaj. | |
|
|
wypija wódkę, Matraszak częstuje go ogórkiem - Dziękuję, nadkwasota. (Otwiera teczkę i wyjmuje swoje "narzędzia" pracy.) Coś do pisania poproszę. | |
|
|
podając mu długopis - Proszę. | |
|
|
Nazwisko? | |
|
|
Matraszak Władysław. Grabarz. | |