DIALOGI
Mieszkanie Aniołów. Gospodarz przeżywa swoje wystąpienie w piwnicy.
|
To degeneraci! Degeneraci i zboczeńcy! Gotowi zrobić z naszego bloku dom publiczny, albo jeszcze co gorszego. Niedorośli. Po prostu niedorośli. A program jest słuszny! Ale z takimi ludźmi trudno go wykonać! No szlag mnie trafi! |  |
|
Stasiu, pan doktor do ciebie. |  |
|
|
Niech wejdzie. | |
| Doktor wraca do swojego mieszkania po wizycie u gospodarza. | ||
|
No i co z tą paczką? Ech, ciebie to każdy wykiwa. | |
|
Wykiwa... a on mówi, że adresatem może być równie dobrze Kotek. (Nabiera wody w usta i pryska na prasowaną przez Kołkową koszulę.) I żeby nikomu nie działa się krzywda, to trzeba napisać list do nadawcy, kogo mianowicie miał na myśli. He, a tę paczkę to wysłała jakaś tam... siedmiu adwentystów któregoś tam dnia i to aż z Alaski. Zanim ten list dojdzie to minie pół roku, a przez ten czas żarcie szlag trafi. |  |
|
|
Nie mógłbyś się dogadać z tym dźwigowym? Powiecie, że paczka jest do niego i że nie masz żadnych pretensji. Anioł mu ją wyda, a my ją wtedy podzielimy na pół. | |
| Podobna dyskusja toczy się u Kotków. | ||
|
Przecież to zawsze lepiej niż nic. | |
|
Anioł mówił, że może podzielić paczkę na dwie równe połowy, ale to co jest nieparzyste, albo niepodzielne będzie dla niego, rozumiesz? O no popatrz, o... (Bierze i rozdziela warzywa leżące na stole.) Podzielne, podzielne. Podzielne, podzielne. Nieparzyste, nieparzyste, nieparzyste. No przecież ja to wolę wyrzucić na śmietnik! |  |
|
|
Zygmuś no, ale przecież nie wiesz co tam może być w tej paczce. Przecież tam może być śmietana, czekolada, a może nawet szynka? Albo proszek do prania... nie, nie. Pogadałbyś lepiej z nim. | |
|
|
zrzucając segregowane przed chwilą warzywa na ziemię - Ja z tym lewatywą w układy wchodził nie będę! | |
|
|
Zygmuś! | |
| I znowu u Kołków. | ||
|
|
To co ty chcesz w jednym domu całe życie jak kot z psem? | |
|
|
Wiesz co bym wolał? Przetokę mózgową niż się z tym łobuzem zadawać! | |
| Miećka idzie na zakupy. Anioł buja się na fotelu. | ||
|
|
Stasiu, a jak nie dostanę tych spinaczy to co? | |
|
|
Kup kłębek druta, sam se zrobię. |  |
|
|
wychodząc z mieszkania - No dobrze. | |
|
|
Mąż w domu? | |
|
|
Yyy... tak, proszę bardzo. | |
| Kotek wchodzi do mieszkania Aniołów. Razem z nim wchodzi po cichu Kołek i chowa się za drzwiami. | ||
|
|
Dzień dobry. | |
|
|
Co jest? | |
|
|
Yyy... panie gospodarzu, yyy... tam dalej kręcą się tacy młodzi z plakatami. Wie pan, jak rozklejali to strasznie oglądali się na boki. | |
|
|
Ja im zaraz rozkleję, leć no pan tam. (Zamyka drzwi, zaraz wraca jednak po łom.) Czekaj, ja im rozkleję... |  |
| Kołek z przyniesionymi cegłami idzie do pokoju. Odnajduje paczkę, zawartość której wysypuje przez balkon do prześcieradła trzymanego przez Kołkową i Kotkową. Do paczki ładuje natomiast cegły i zakleja z powrotem taśmą klejącą. Ucieka z mieszkania balkonem. |  |
|
| I oto widzimy stół suto zastawiony dobrami: - sok z cytryny w butelce, - kiełbasa w plastrach na liściach sałaty, - słoiczek z sałatką, - brzoskwinie, - mielonka w puszce, - grzybki marynowane, - ser żółty z dziurami, - butelka napoju o kolorze pomarańczowym, - salami, - rzodkiewki, - jajka na twardo, - serek topiony, - keczup, - druga mielonka, - papryka marynowana, - "Biskin", - 4 rodzaje kiełbas, - puszka z napojem, - ogórek surowy, - dwa rodzaje szynki, - pasztetówka, - pasta w tubce. Przy stole siedzą Kotkowie i Kołkowie. Kołek polewa wódeczkę. |  |
|
|
|
Opla, kto nie pije wódki ten jest gruby i malutki. | |
|
Tato, co to jest? | |
|
|
To jest żółty ser synku. | |
|
|
Ale on ma dziury. To Ilona je pewnie porobiła. | |
|
Sama widziałam jak to ty porobiłeś. | |
|
|
No spokój, spokój dzieci. Nie donosić na siebie. | |
|
|
No to... po maluchu. | |
|
|
Brudzia sąsiedzie! |  |
|
|
Brudzia! | |
|
|
Zyguś jestem. | |
|
|
całując się z sąsiadem - Ździchu. | |