DIALOGI
Manc z tragarzami próbuje wnieść swoją tajemniczą skrzynię przez nieco ciasnawą bramę wejściową do bloku.
|
No dobra. | |
|
Otwórz tę połówkę! | |
|
|
Kiedy zabetonowane! | |
|
Niech pan pokaże. | |
|
|
przyglądając się drzwiom - No. | |
|
|
Weź na sztorca. | |
|
|
Tak, na bok, o... ostrożnie! | |
|
|
Jeszcze, jeszcze.... | |
|
|
Nie da rady. | |
|
|
Z powrotem! | |
|
|
Ale ostrożnie, proszę. | |
| Na to wszystko przychodzi Furman ze swoją ekipą. | ||
|
No ale panowie, z tą skrzynią to coś nie tak. |  |
|
Coś, coś nie bardzo. | |
|
|
No jak to... to trzeba... proszę pana, to pana skrzynia? | |
|
|
Moja. | |
|
|
No to niech pan ją wstawi albo wystawi. Przecież tak nie... przecież ja też mam tu mnóstwo wspaniałych rzeczy i muszę wejść, wprowadzić się. Ja wynająłem ludzi a pan tu zablokował całe przejście. | |
|
|
I nie mamy czasu specjalnie też. | |
|
|
Właśnie, no tym bardziej panowie weźcie zabierzcie tę skrzynię. Naprawdę wycofajcie się! Ja bardzo proszę bo ja też chcę się wprowadzić prawda?! | |
|
|
Chwileczkę. Zaraz, zaraz. | |
|
|
Niech pan uprzejmie wycofa tę skrzynię! | |
|
|
Nie mogę, no chwileczkę. | |
|
|
No to rozebrać ją albo... a tamte drzwi się nie otwierają? | |
| Na tę małą kłótnię wchodzi gospodarz. | ||
|
Przepraszam, przepraszam. | |
|
|
O! Dobrze, że pan jest proszę pana, tak nie może być! No przecież ten pan zablokował tą skrzynią całe wejście. | |
|
|
Niech pan coś zadecyduje. | |
|
|
Chwileczkę. Rozumiem, ale spokojnie... | |
|
|
Proszę pana, gdyby odblokować te drzwi... | |
|
|
Tak, spokojnie! | |
|
|
Ja rozumiem, ja rozumiem. To jest ciężka sprawa. | |
|
|
Tak, o to chodzi. | |
|
|
Rozumiem, ale ten pan jeszcze nie wprowadził się, więc nie jest lokatorem. | |
|
|
Jak to? | |
|
|
Nie mogę mu w związku z tym pomóc. A jak się wprowadzi to ja mu pomogę. Zresztą to jest bardzo prosta sprawa, przepraszam panów bardzo, bardzo prosta. |  |
| Z pomocą Furmana przechodzi przez skrzynię i opuszcza miejsce sprzeczki. Pod blok podjeżdża autobus z ... trumną. |  |
|
|
Państwo poczeka! To tutaj, na czwarte piętro! (Pracownicy wnoszą trumnę poprzez barykadującą wejście skrzynię.) No już, dalej, dalej, dalej! | |
|
|
Panowie, a ta trumna to pusta? |  |
|
Pełna. I to jeszcze jak. | |
| Tragarze zdejmują czapki, a ludzie przybyli na ostatnią drogę niedoszłego lokatora przechodzą przez skrzynię pomagając sobie nawzajem. | ||
|
|
Na czwarte piętro! Mieszkania numer trzynaście! | |
|
Panno Wandeczko, rączkę poproszę. Ostrożnie. | |
| Wdowa otwiera drzwi do mieszkania. Trumnę wnoszą do przedpokoju. | ||
|
|
Najlepiej niech pan tak ujmie, żeby było widać numer na drzwiach dobrze? | |
|
Dobrze. To ja z tamtej strony może... trochę przymknę drzwi. | |
|
|
Otwórzcie wieko panowie. | |
| Fotograf robi zdjęcia leżącemu w trumnie niedoszłemu lokatorowi po czym wszyscy opuszczają lokal numer trzynaście. |  |
|
|
|
Długo se nie pomieszkał. | |
|
|
Widocznie mieszkanie mu nie odpowiadało. | |