DIALOGI
Zosia podaje profesorowi śniadanie.
|
Aha, a mówił mi ten pryszczaty pies przy śmietniku, pamięta pan profesor, że już nie będzie za panem chodził, bo im się godziny nadliczbowe skończyły. | |
|
Ha, ha. Dziękuję Zosiu. | |
| Profesor spokojnie je śniadanie. W pewnym momencie słychać donośny pisk. Profesor ze strachu rozlewa kawę. |  |
|
|
|
Jezus Maria! No nie no, ja rozumiem, że się rozlało, ale żeby od razu tak krzyczeć? To jest... naprawdę przesada no, przecież ja mało zdrowia nie straciłam. O Jezus Maria. | |
| Po schodach zbiegają lokatorzy, by sprawdzić co generuje takie piszczenie. Rozpoczyna się pomiędzy nimi kłótnia, kto wydaje taki przeraźliwy dźwięk. | ||
|
Jezus Maria! | |
|
Kto tam jest? | |
|
|
Zboczeniec! Zboczeniec! | |
|
Zwierze jakieś. Krowa zarzynana jakaś. |  |
|
Nie, nie, nie. To coś mechanicznego jest. | |
|
|
Normalna zarzynana krowa mówię. | |
|
|
Jak krowa w mieszkaniu? Co pani opowiada takie rzeczy. | |
|
|
No kobita tak ryczy jak krowa. | |
|
Bity pies. | |
|
|
Nie, nie, nie. | |
|
|
Pies bity? | |
|
|
Tak, tak. | |
|
|
Nie, to ludzki głos jest. | |
|
|
To mechaniczny jest... | |
| Nagle otwierają się drzwi. | ||
|
Proszę państwa, jest tak wczesna pora, a tu takie hałasy. Trzeba mieć troszkę kultury. Poza tym w tym czasie moja żona ćwiczy i musi mieć absolutną ciszę. (W tle za Kubiakiem pojawia się ćwicząca, piszcząca śpiewaczka.) |  |
|
Aaa... przepraszamy. | |