DIALOGI
Łazienka w mieszkaniu docenta Furmana. Robotnik Maniek siedzi i szczoteczką do zębów Zenobiusza, czyści sobie swoje upaprane palce.
|
Bo wie pan, bardzo by mi zależało żeby ten wieniec na przykład o... umocować gdzieś tu. Oczywiście taką niszę tu wykuć, to by wtedy się ładnie prezent... co? |  |
|
Nic z tego nie będzie. | |
|
|
Dlaczego? | |
|
|
Nie da rady. | |
|
|
Bo co? | |
|
|
Bo to jest ściana nośna. No a wie pan z czego jest taka ściana? | |
|
|
No jak to z czego? No z cegły. | |
|
|
Oj... taki inteligentny człowiek a nie wie no. Panie z gazobetonu. | |
|
|
Aha. | |
|
|
Rozumie pan? | |
|
|
Tak. | |
|
|
A ten... a gazobeton to jest gaz, nie... | |
|
|
... i beton. | |
|
|
O brawo no! Widzi pan sam no... prawda. | |
|
|
Zaraz proszę pana, przepraszam. A może by wobec tego... może by wobec tego na tej ścianie? | |
|
|
A to jest proszę pana panie ładny z kolei ścianka działowa. Rozumie pan? A z czego się składa ścianka działowa? |  |
|
|
No chyba z działania. | |
|
|
He, he. No nie wie, jak Boga kocham nie wie no. Ścianka działowa składa się z dwóch warstw gipsu nie? | |
|
|
Tak. | |
|
|
No a w środku papier. A wie pan... na papierze to nie tylko rogi jelenia, ale i szczura pan nie powiesisz. | |
|
|
Tak. Proszę pana, ale ja zapłacę. Ja dobrze zapłacę. | |
|
|
A na co mi pieniądze panie? Co innego kartki. Wie pan no, na mięso bym wziął albo na cukier. No dasz pan kartki, dołożysz pan tausena żebym miał za co wykupić i sztymuje no. | |
|
|
No dobrze. | |
|
|
No to ja lecę po mesel. | |
|
|
Za chwileczkę, a co to jest tausena? | |
|
|
No patyka panie, patyka. | |
|
|
Aha. Patyka. | |
| Już za chwilę Maniek wraca z meslem. Zaczyna kuć w ścianie otwór, a jako że jak sam słusznie wcześniej zauważył był to gips przedzielony papierem, bez problemu przebił się do mieszkania Lewickiej, w dodatku tak pechowo, że stłukł postawiony właśnie przy ścianie baniak z płynem przypominającym wino. Lewicka widząc to mdleje. |  |
|
|
|
Coś za łatwo poszło i nie mogę wyjąć no. |  |
|
|
Tak jak w życiu. | |
|
|
wyjmując mesel pobrudzony czerwonawym płynem - Jezus Maria, krew panie! |  |
|
|
Gdzie krew, skąd? | |
|
|
No na meslu no. | |
|
|
Skąd krew? | |
|
|
zaglądając w wykutą dziurę - Nie nie widać. Trzeba tam pójść. | |
|
|
Czekaj pan. (Wychodzą na korytarz przed drzwi mieszkania Lewickiej.) Panie magister! Halo, pani ma... pani inży... pani Lewicka! | |
|
|
Ja wywalę te drzwi. | |
|
|
Pani magister! Pani magister! Co jest, nie ma jej? | |
| Maniek wywarza drzwi. Wchodzą do mieszkania. Po chwili znajduje ją pod wyłamanymi drzwiami. |  |
|
|
|
Pani magister! (Widząc Lewicką całą w soku wyglądającą na zakrwawioną, mdleje pod wiszącą na ścianie kopią "Słoneczników" Van Gogh'a.) |  |
| Maniek naśladując liżącego z podłogi czerwonawy płyn psa docenta, organoleptycznie sprawdza, czy to krew, czy może coś innego. Po minie Mańka można mniemać, że faktycznie musiało to być dobre winko, bo cóż innego... sok? | ||
|
|
Dobry. Malinowy. Mądry piesek, mądry. Poużywaj sobie. No szefie, jak tam jest? Pobudka! | |